Hemen her gün, gazetelerde, televizyonda yer alan ‘’kadına yönelik şiddet’’ haberleri
yüreğimi sıkıştırıyor, duymaya, görmeye tahammül edemiyorum.
-namus kisvesi altında töre cinayetine kurban olan gencecik fidanlar,
- boşandığı eşi tarafından tehdit edilen, dövülen hatta canından olan kadınlar,
- arkadaşlık veya evlilik teklifini kabul etmedi diye hayatı zindana çevrilenler, ‘’hayır’’
demenin bedelini hayatlarıyla ödeyenler,
- daha çocuk olmanın oynamanın keyfine varamamış, çocuk gelin, çocuk kadın, çocuk
anneler,
-küçücük bedenleri istismar edilen çocuklar,
Gülşah öğretmen, henüz 27 yaşında, gencecik Van’da görev yapıyor. Korku içinde Gülşah
öğretmen, eski erkek arkadaşı tarafından tehdit ediliyor. Ailesi uzakta, o Van’da yalnız, o
Van’da tek başına. Bilinçli her insan gibi yasal yollara başvuruyor Gülşah Öğretmen, devlete
sığınıyor, Savcılık, Valilik bildiği, başvurabileceği her yere. Ama boşuna…
Ne haykırışları duyulmuş, ne çaresizliği anlaşılmış, ne de önemsenmiş, üstüne üstlük
aşağılanmış vali yardımcısı tarafından ‘’yanlış arkadaş seçmenin doğal sonucu ölümmüş
gibi kabul edilerek’’ . Erkek egemen toplumda kadın olduğu için en zayıf halka kabul edilmiş
zaten. Kaçmış Van’dan Gülşah öğretmen de anasının kucağına, babasının yanına, güvende
olurum diye düşünmüş, gitmiş memleketine. Gitmiş gitmesine de kaçamamış onu gölge gibi
izleyen eski sevgili ile hastalıklı sevgisinden.
Ve sokak ortasında, zavallı bir insan olmanın ötesine geçemeyen eski sevgiliye ‘’hayır’’
demenin bedelini canı ile ödemiş Gülşah öğretmen. Daha yaşayacak günleri, okutacağı
öğrencileri, dinleyeceği, şarkıları, varken yaşam hakkı elinden alınmış.
Birkaç gün içimiz acıyacak, üzerinde konuşacağız sonra diğerleri gibi seni de unutacağız
Gülşah öğretmen, şehitlerimizi unuttuğumuz gibi.
GERÇEK KATİL KİM!
- caydırıcı ceza koymayan hükümet ve meclis mi?
- inisiyatif almayan, katillerin veya saldırganların gerekli cezayı almamalarına neden olan
savcı ve hakimler mi?
-5 kere 10 kere saldırıya uğradığı halde koruma isteyen kadına "bugün git, yarın gel" "bir şey
olmaz" diyen kolluk kuvvetleri mi?
-her konuda her şeye karışan bir toplum olduğumuz halde, bu konularda “kol kırılır, yen
içinde kalır” diyen bizler mi?
- kızlarını korumayan, hatta öldürülmelerine ses çıkarmayan aile büyüklerinin mi?
Galiba artık toplum olarak VİCDANIMIZIN SESİNİ duyamıyoruz.
Her gün yeni bir umuttur düşüncesiyle keyif aldığım bir haberi de paylaşmadan
geçemeyeceğim,
Sarılmak Bedava
Adana’ da bir grup lise öğrencisi dünyada ‘’free hugs’’ adı altında yapılan ‘’ yoldan
geçenlere sarılma etkinliği’’ çerçevesinde ellerinde ‘’sarılmak bedava’’ pankartlarıyla sokakta
dolaşıyorlar. Yoldan geçenlerden izin isteyip, sarılıyorlar. Şaşırtıcı, ama bir o kadar güzel bir
eylem. Hiç bir şey sormadan gülümseyerek sarılanlar da vardı, korkarak kaçanlar da. Ben
etkinliğe bayıldım. Sarılmak kadar güzel bir şey olabilir mi? İster sevgiliniz, ister eşiniz, ister
arkadaşınız, ister anneniz, ister babanız, ister çocuğunuz, yanınızda kim varsa hemen şimdi
içtenlikle sarılın,‘’ ne oluyoruz’’ diye sorarlarsa ‘’ içimden geldi’’ deyin.
Ara Güler ne demiş, ‘’Yaşam size verilmiş boş bir film, her karesini mükemmel biçimde
doldurmaya çalışın’’.
Sevgiyle daima.
Neşe SOFUOĞLU

Tweet