Yüreği dost iken kıymet vermedin,
Şimdi pişman olup ağla gözlerim.
Konuşunca bir tatlı söz bilmedin,
Siyah zülfün yolup ağla gözlerim.

 

Güller ile beslediğim har çıktı,
    Susuz deyip suladığım nar çıktı,
    İlim ile yetiştirdim kal çıktı,
    Ah vay ile solup ağla gözlerim.

Namert olup kuyu kazdı peşimce,
Ben görmedim böyle hain, yaşımca,
Dostlarımdı, yok oldular düşünce,
Kuytu köşe bulup ağla gözlerim.

    Doğrusu can dedim çor anladılar,
    Hendek hendek gezip, zor anladılar,
    Aydınlık yol sordum kör anladılar,
    Cahil ile gülüp ağla gözlerim.

Emircan’am devran döndü göç göçtü,
Herkes derman dedi, derdi kim seçti,
Çöllerim boş kaldı, yeşilbaş uçtu,
Sonaları sorup ağla gözlerim.
        04.01.2016 Emir ŞIKTAŞ

Tweet