Gören gözleriniz kör olmuş sizin,
Kadın, çoluk, çocuk öldü Hocalı.
Suçları Türk olmak, böylece yazın,
Sahip çıkmadınız soldu Hocalı.

 

Yemeği, vatandan önde bildiniz,
Hocalı yanarken beyler! güldünüz,
İnsanlıkta öldü, sizde öldünüz,
Masum kanı ile doldu Hocalı.

Yüzyılın vahşeti yaşandı lakin,
Ağalar dedi ki olun hep sakin,
Çocuklarım öldü, biter mi bu kin?
Başa savurduğum küldü Hocalı.

Türk meclisi soykırımı unuttu?
Hocalı katliam tanı, umuttu,
Atadan, babadan Hocalı yurttu,
Şimdi Ermeni'ye yoldu Hocalı.

Türk'e soykırımı mubah görenler,
Öldürenin hal hatırın soranlar,
İnsan hakkı ölmüş, bilin erenler,
Soykırım yaşamış çöldü Hocalı.

Hocalı diyende dilim de yanır,
Gözledim, kapkara bahtım uyanır,
Mazlumun ahına gökler odlanır,
Kerbela'da açan güldü Hocalı.

Tarih bizim için tekerrür olmuş,
Millet bölük pörçük güya hür olmuş,
Emircan çok kötü bir asır olmuş,
Türkün rüyasında birdi Hocalı.
23.2.2017         Emir ŞIKTAŞ

Tweet