Halimize bakmadan düşene gülüyoruz,
    Sohbetimiz şebehlih, meslek şamata bizim.
    Hangi dalda söz sorsan, zaten biz biliyoruz,
    Tedavimiz kaldı tek; Allah’la, ot’a bizim.

 

Bir göz süzüşümüzle küçümseriz alemi,
Fakirle işimiz yok, tez keseriz selamı,
İki lafta yutmuşsak bitirmişiz kelamı,
Aklın yolu birse de, sade inat’a bizim.
         Etli pilav, boşbaş’ta, başta olmalıyız biz,
         ‘Pişmemişiydi yedim’ deyip şişmeliyiz biz,
         Sabah aşı pişende ede işmeliyiz biz,
         Belki gözümüz doya, tasamız yata bizim.
Toy’da yallı gidersek illah baş çekmeliyiz,
Cepte pul olmazsa evi kırıp dökmeliyiz,
Bir addım atanın ayağından çekmeliyiz,
Kaybetmeli ki herkes borumuz öte bizim.
         İnancımız zirvede, lakin güven yerlerde,
         Kardeşlik, barış, huzur, dostluk, sevgi derlerde;
         Uyanlar çoğalmalı, duysun; sağır, körlerde,
         Birçoklarımız gider yine de küte bizim.
Birkaç kitap okuyan filozof kesiliyor,
Makamı da bulmuşsa koltukta kasılıyor,
Küçük koltuk yetmiyor, büyükten asılıyor,
Emircan hesabı yap, belki de hata bizim.
                             31.5.2017   Emir ŞIKTAŞ

Tweet