Çocuk doğduğu anda ilk etkileşimde bulunduğu ve kendisine en yakın olan kişi annedir. Doğumdab hemen sonra başlayan bu etkileşim daha sonraki dönemlerde de devam eder. Yaşamını devam ettirebilirsi için başkalarının bakımına ve korumasına en çok ihtiyaç duyan canlı, insandır. Anne, bebeğinin fizyolojik ihtiyaçlarını giderirken aynı zamanda bebeğin sıcaklık ve yakınlık hissetmesini de sağlar.  İlk haftalarda bebek anneyi ayrı bir kişi olarak değil de kendinin bir parçası olarak algılar.  Bu nedenle anne - bebek arasındaki fiziksel temas çok önemlidir.  Bebeğin fizyolojik ve psikolojik ihtiyaçlarının yerinde ve zamanında anne tarafından karşılanması, çocukta temel güven duygusunun temelini oluşturur. Anne- çocuk ilişkisinin sağlıklı olabilmesi, doğumun ilk günlerinde anne ile bebek arasında gelişen güvenli bağlanma ve daha sonraki dönemlerdeki kopmaya bağlıdır.  

Baba- çocuk ilişkisine ise, her  ne kadar baba çocuk ilişkisi kültürümüzde olması gerektiği kadar çok önemsenmese de baba-bebek ilişkisinin değeri çok önemlidir. Babalar ile bebekler de aralarında bir bağlanma yaşadıkları ve babaların da bebeklerin gelişiminde önemli rol oynadıkları bilinmektedir. Babaların sosyal ve ekonomik durumlardan kaynaklı aile içinde farklı roller üstlenmesi, onların çocuk bakımı konusunda yeteneksiz oldukları göstermez.  Yeni doğan bebeklerin de aynı annede olduğu gibi babayla da fiziksel temas kurması çok önemlidir.  Babanın bebeğini kucağına alarak ilgilenmesi, bakımında bazı sorumlulukları üstlenmesi ve oyun etkinliklerine katılması gerekir. Babalarda anneler kadar çocuklarının psiko-sosyal ve zihinsel gelişiminde etkin rol oynar. Bebeklerin de  dünyaya ilk geldiklerinde babaları ile ayrıcalıklı bir ilişki kurdukları ve yalnız anneye bağlı olmadıkları gözlemlenmiştir.  Anne ve babanın iletişiminin kuvveti olması, dengeli bir şekilde kararlar almaları,  birinin diğerinden daha baskın olmaması çocuğun gelişiminde önemli rol oynamaktadır.  Anne- baba çocuk yetiştirirken tek taraflı değil anne ve baba olarak bir ekip halinde karar almalı ve birlikte uygulamalıdırlar. Alınan kararlar her zaman tartışmaya açık çözülebilir olmalıdırlar.