Ülkemiz genelinde mazot kaçakçılığının önüne geçmek için yoğun mücadeleler verildiğini basın yayın organları tarafından öğrenmekteyiz.

Mazot ve diğer ürünlerde kaçakçılık yapan kişi veya kişiler ile ilgili devletin yetkili birimlerinin vermiş olduğu mücadeleyi görmekle birlikte, ülkemizde tüketilen akaryakıtın yine yarıdan fazlasının kaçak olarak ülkemize girdiğinide bilmekteyiz.

Türkiye ile Nahcivan’ı biribirine bağlayan ve adı Hasret köprüsü konulan Dilucu gümrüğünden vakti zamanında Mazot ticareti yapılmakta, devlet gayri resmi üç başlı vergisini alarak mazot’u millileştirip piyasaya sürülmesine müsaade etmişti...

Her işin kötü niyetlisi olur. Bu işinde kötü niyetlileri olayı abartınca devlet’de mazot ticaretini durdurdu...

Mazot ticareti durmakla kalmadı.

Bölgede durdu.

Ticarette durdu...

Hayatta durdu...

Mazot ticareti ülke genelinde resmi olarak bir tek Iğdır’da yapılıyordu, yine bir tek Iğdır’da durdu.

Kötü örnek emsal teşkil etmezmiş derler. Ama halkın dilinde, hergün yüzümüze söylenen bu sözü bende yine hem halka ve hemde ilgililere söylüyorum.

Aynı devlet, aynı bayrak...

Van’da, Habur’da, İran’a, Irak’a sınırı olan bütün kapılardan mazot getiriliyorda, neden Dilucun’dan getirilmiyor. Bu bölge lerde getirilen mazot’un hiçbir kaydı yok. Hiçbir vergi ödenmiyor. Oysa biz hem kayıt altında getiriyorduk, hemde vergi veriyorduk. Peki bizim kapımız niye kapandı? Başka kapılar neden açık.?

Bu sorulara yanıt veremedim aylarca, ama bugün Nahcivan Cumhurbaşkanı Sayın Vasıf Talıbov Iğdır’a geldiğinden bu konuyu gündeme getirmekte yarar gördüm.

Ellere var, bize yokmu....

Olaya biraz da siyasi bakalım.

Irak’tan yapılan motorin kaçakçılığı gelirinin tamamı Talabani, Barzani ve PKK’ya gittiği söyleniyor...

Iğdır’dan yapılan ticaretin tamamı Iğdır halkına eşit olarak dağılıyordu.

Nahcivan boyutunda ise oranın halkı kazanıyordu.

Kesilince ne oldu.

Iğdır ticaret olarak tamamen bitti...

Nahcivan halkı iş bulamadığı için sınırları aşarak başka ülkelere çalışmaya gittiler.

Bugün ister kabul edilsin, ister edilmesin Nahcivan halkının yarısına yakını veya fazlası Nahcivan’ı terketmiş durumdadır. Yani bu işsizliğin getirdiği gösterge değilmidir.

Habur’da, Van’da, Cizre’de bilmem nerede kim hangi ticareti yapar bilmem. Biz neden yapmıyoruz diye soran bu halkın söylemlerine tercüman olmak adına bende ilgili ve yetkililere soruyorum...

Nahcivan’ın boşalması, başka yerlerden maksatlı ve bilinçli yerleşimlerin gerçekleşmesi hiç hoş bir durum değildir...

Hakeza Iğdır’da yaşanan işsizlikten ötürü insanlarımızın göç edip gitmesi hoş olmayan bir manzaradır...

Umarım bu konular’da tartışılır...