İsyanlardayım yine… Gönlüm kan ağlıyor  …Keyfim yok gözlerim hüzün dolu….Gözlerimin önünde Hocalı şehitleri…Tren vagonlarında çadırlarda yaşayan çaresiz insanlar….
Yine önce Ocak ayı ardından Şubat ayı gelip çattı…Bu iki ayda Azerbaycan tarihinde unutulmaz gün…
Yüreğinde Türklük duygusu taşıyanların matem günü…20 Ocak’ta Sovyet tanklarının özgürlük,Azatlık diye haykıran 70 yıldır esir olarak yaşayan Azerbaycan Türk’üne saldırdığı gün…
Özgürlük meşalesin yandığı ,bağımsızlığa giden ilk adım….
Ve Sovyetler birliğinin vahşi yüzünü gösterip özgürlük isteyen insanları şehit ettiği gün aynı zamanda Azerbaycan’da milli uyanış esaretten kurtuluş günü….
Ve 25-26 Şubat yıllardır Türk düşmanlığı yapan, Türk insanına zülüm eziyet etmekten hoşlanan Ermenilerin Hocalı’da yaptığı insanlık dışı katliam günü…

Gözü kan ve nefret dolu Taşnak Ermenilerinin Sovyet askerleri ile bir olup kadın çoluk çocuk demeden masum insanları vahşice şehit ettikleri gün…
Hür dünyanın sustuğu ,vicdanların kör olduğu bir dünyanın gözü önünde işlenen vahşice bir cinayetin gerçekleştiği gün…
Ve evlerinden yurtlarından doğma vatanlarından topraklarından atılan 1 milyondan fazla Türk( kaçkın,yetim,yesir)
Ve 19 yıldır toprak hasretiyle yanıp tutuşan evime döneceğim hayali ile yatıp kalkan insanlar…Yaşadığı şehrin evin toprağın hasretine dayanamayıp bu dünyaya göz açık gidenler….,
Tren vagonlarında çadırlarda yaşayanlar “ben şehit oğluyum işgal edilen toprakların geri alınması için savaşmaya hazırım diyen benzi soluk gözlerinde hüzün ve kin şehit çocuğu olmanın verdiği gururu taşıyan bir  Türk gencinin haykırışı hala kulaklarımda ve gözlerimin Önünde….
Tren vagonlarında çadırlarda doğan bebekler…Ölen vatana hasret giden insanlar vatan için oğlunu şehit veren gözü yaşlı analar neneler,dedeler babalar…
Peki nereye kadar…Hep ağlayacak mıyız ?...Kaderimiz ağlamak mı?!!!
19 yıldır topraklara hasret insanlar topraklarına döneceği günü bekliyor…Şehitler dökülen kanlarının intikamının alınmasını bekliyor..!
Biz ne yapıyoruz 19 yıldır ağlıyoruz…!
Peki ne zaman bizi ağlatanları ağlatacağız…Şehitlerin intikamını alacağız belli değil…
1400 yıldır  Yezit tarafından Kerbela da şehit edilen İmam Hüseyin’e  ağlıyoruz.Yoksa Ermenilerin şehit ettiklerine de mi yıllarca ağlayacağız……
Ağlamak hiçbir zaman çözüm olmamıştır.Artık ayağa kalkmak bizi ağlatanları AĞLATMAK ZAMANI GELMİŞTİR VE GEÇİYOR BİLE….
Bir kahraman bekliyoruz….
Yeter çektiklerimiz! Yeter bu zulüm!
Ey Türk Oğlu! Titre ve kendine dön, bak!
İsyanıma kulak ver! Artık “AYAĞA KALK!”
Garip kaldı sevdan, kalk usul usul,
Aç gözünü, ülkün solmasın oğul,
Türkistan, Karabağ, Kerkük ve Musul,
Türk eline, hain dolmasın oğul.
Ve sözün özü Hocalı şehitlerini 20. yılında anarken inşallah işgal altındaki topraklar azat olur..Şehitlerin kemikleri bir daha sızlamaz..

Tweet