Önceki gün Akay Aktaş’ın çıkardığı Haftaya Bakış adlı gazete’de, yine Akay Aktaş tarafından kaleme alınan bir yazıda, benim nasıl bir gazeteci olduğumu hicivli sözlerle sormuş ve sorgulamış... Nam-ı diyar TOŞHİBA lakabıyla bilinen ve genellikle de Akay hoca diye anılan Akay Aktaş’a bir hatırlatma yapmak istiyorum. Bahse konu toplantılarda genellikle telefonlarımı ya kapatırım, yada sesini kısarım. Yani telefonumun çalıp çalmaması pekte önemli değil... Sizin telefonunuzun da kapalı olduğunu biliyorum. Varsayalım ki açık ve size de habire telefonlar geliyor. Sizde “ben önemli bir toplantıdayım” deyip kapatıyorsunuz. O zaman duble Akay Hoca’mı olacaksınız... Böyle olmayacağınız kesin. Yani Akay hocanın telefonu çalsada aynı Akay’dır. Çalmazsada... Yine söylüyorum ben telefonumu kapatmayı daha doğru buluyorum. Eminim sizde yarın, öbürsü gün yapılacak olan ilk toplantıda yine telefonunuzu ya sessize alacaksınız veya kapatacaksınız. Zaten istesenizde açık tutamazsınız. Telefonunuzu açık tutmak sizin görgünüze yakışmaz. Onun içinde kapadığınızı biliyorum. Naparsın Hocam, bizde böyle gazeteciyiz işte, Kameramız yok, olmamasınında sebebi var. Yaygın televizyonların muhabiri değilim. Kendime ait televizyonumda yok... Olan arkadaşlarda görevlerini yapıyorlar... Dediğiniz gibi, belkide siz saatlerce görüntü alan kameramanları kıskanıyorsunuzdur. (!) Neyse hocam, benim telefonumun şarjı, çok konuşunca yetmiyor zaten, toplantılarda dinlenmesi daha iyi olur. Ayrıca ben hiçbir zaman Iğdır’ın en iyi kalemi olan gazetecisiyim dememişim. Sizin kaleminizin güçlü olduğunuda her platformda dile getirmişimdir. Üslup farklılığı, konulara yaklaşımlar, yorumlar, tamamen okuyucu taktirindedir. Okuyucu çok güzel bir yazıyı onu ilgilendirmediği için beyenmeyebilir. Onu ilgilendiren, ancak yorumu berbat olan bir yazıyıda beyenebilir. Hocam iyisimi sen biraz daha oku, Dünya çapındaki bir TV’nin muhabirliğini al ve toplantılarda saatlerce çekim yap, telefonunda cayır-cayır çalsın...