Her insanın bir yaşam tarzı, felsefesi vardır… 
Kimi insan olup biten hiçbir olaydan etkilenmez, umursamaz, tepki vermez ve yaşananları doğal karşılayarak gelişmelerin akışına bırakır kendisini… 
Çoğu zaman yanı başında meydana gelen bir olayı, sadece görmekten ibaret birşey sayar kendisini… Bu tarz insanlara genelde amorf derler… 
Kimi insanlarda vardır ki, yarınından endişe duyar. Gelişmeleri sorgular, tartışmalara iştirak eder, üzerinde mesuliyet hissederek olayların içersine atar kendisini… Bertaraf olmaz… Mutlaka taraf olur ve sorumluluk üstlenir… 
Kimi insanlarda toplumdan bertaraf olmuşçasına yaşar, hiçbir taşın altına elini koymaz, ama her zaman kendini pazarlayarak güzelliklerin, ikramların, kısacası sineğin şire’ye konduğu gibi o da her şire’ye konar… 
Elbette, toplumun belirleyicileri değil AMORF yaşam tarzını seçenler… Onlar sadece toplumda bir kuru kalabalık yaratan, varlığı ile yokluğu arasında hiçbir fark olmayan kişilerdir… 
Ancak toplumun derdiyle dertlenen, gelecek kaygısı taşıyan, yarınını bugünden dizayn etmeye çalışan, duygulu ve duyarlı vatandaşları kendini bilmez kişilerin eleştirmeye kalkması, kendi değersizliklerini tescillemiş sayılmaktadırlar…  
Her zaman savunduğum bir söz vardır… Sizler sözlerinizi eş, dost, arkadaş sohbetinde dile getirirsiniz, bizler yazılı beyan ederiz… Sizlerin dost meclisinde ettiğiniz sözlerin kalıcılığı yoktur, bizim söylediklerimiz yazılı kanıttır… Dolayısıyla sizlerin bıçağı daha keskin olur… Çünkü kesilecek kuzunuz yok, tasalanacak durumunuz yoktur… 
Buna rağmen, kendimden örnek verecek olursam, her fırsatta sözümü mertçe, dürüstçe ifade etmekte, yorumumu inandığım ve toplumun isteği doğrultusunda dile getirmekte, AMORF yaşamayı marifet sayanlarla mücadele etmekteyim… 
Kimseyi suçladığım, yalnız bırakıldım şikâyeti yaptığım falan yok… Sadece, eğer birileri kaçıyorsa gerçeklerden onu kovalamanın mantığı yok demek istiyorum… 
Bana mert adam gerek, sözünü dediğinde yutmayacak adam gerek, gözünün gördüğü hiçbir şeyden korkmayacak adam gerek, birilerini ötekileştirmeyecek, tükürdüğünü yalamayacak adam gerek, dostuna ihanet etmeyecek, adamını satmayacak, iyi ve kötüyü ayırt edecek adam gerek… 
Benim adamcılık anlayışımda, topluma bakışımda, insanlardan beklentimde özetle budur… Bunun ötesinde varsa sözü olan, gelsin mertçe, yiğitçe, erkekçe sözünü desin, eleştirsin varsa verebileceğim cevap alıp gitsin… 
Toplum böyle olmalı diyorsam, hatamı ediyorum. Acaba, Çuvaldızı kendime batırmadan, iğneyi birilerine batırdığımı sananlar, hisleriyle değil kalpleriyle olayı irdelesinler istiyorum… O zaman daha güzel görecek, daha doğru teşhis koyacaklardır…

Tweet