Gönlümün tertemiz çiçeği idin,
Boyun büküp erken soldun menekşe.
Mor renginle sevgi gerçeği idin,
Zulmettiler sana öldün menekşe.

 

Mor çiçekle bezenmiştin günlerce,
Kötü söz dedim de sustun, anlarca,
Masum çiçek değilmişsin, onlarca,
Masamı süsleyen güldün menekşe.

Baharı özleyip baktım yüzüne,
Çiçeklerin ile güldün gözüme,
Hüzünlenme, alınma hiç sözüme,
Evime hoş-sefa geldin menekşe.

Dostlar gibi baş köşeme kuruldun,
Bu mor menekşe mi diye soruldun,
Sevgi, saygı, muhabbetle derildin,
Ruhuma gömülüp kaldın menekşe.

Boynu bükük durmuştun bir köşede,
Yeşille mor sevincim de, neşede
Emircan adını yazsın taşada,
Sabır selamettir bildin menekşe.
            7.3.2016 Emir Şıktaş

Tweet