Azerbaycanlı bir gazeteci arkadaşım simge olarak kullanır bu sözü…

Hep dikkatimi çekerdi ve gazetecilik mesleği ile örtüşen bir şiir mısrası olarak görürdüm…

Bir gün şiirin tamamını istedim, sağ olsun oda kırmayarak hemen yolladı şiiri… Azerbaycanlı şair Nusret Kesemenli  yazar, çizerlerin duygularına tercüman olarak “DESEM ÖLDÜRELLER, DEMESEM ÖLLEM” demiştir…

Yazar, çizerler sözlerini dediklerinde öldürülür,  demeseler de dertlerinden ölürler…

Azerbaycanlı şairin şiirinde ortaya koyduğu şu iki mısra, yeteri kadar anlam ifade etmekte, topluma kolayca anlayabilecekleri şekilde nasihat vermektedir…

Şairin Azeri Türkçesi şivesinde yazmış olduğu şiirini zor olsa da okuyalım istedim…


Birimiz gurub,
Fikirler, gaygılar beynimi yorub,
Bir gül gonchesini
Soyunub durub,
Dersem öldüreller,
Dermesem öllem.

Aglım kesilibdir
Hisime genim,
Deir buludlardan
Torpaga enim,
Könlümü bir gozel
-İsteir menim,
Versem öldüreller,
Vermesem öllem.

İçhimi bir shubhe
Dograir, yeir,
Terddüd fikrimi
Min yere eir
Bir cehmen cagirir,
Buyur, gel” deir,
Girsem öldüreller,
Girmesem öllem.


Bükürdü boynumu
Yene benovshe.
Bir hemderd yoxdu ki,
Adam geneshe,
Yetishib budagi eir guloshe,
Yesem öldurller,
Yemesem öllem.

Xumardan alishib
Bir uz goyneir,
Peshiman gaidan
Bir iz goyneir,
Dilimin ucunda bir söz goyneir,
Desem öldüreller,
Demesem öllem...

Şair yüreğindeki o çelişkiyi dile getirmekle birlikte, sözünü söylemeyi de ihmal etmemektedir…

Bu devirde sözünü diyenleri öldürenlerin, bir gün kendilerinin de söz diyemez hale geleceklerini unutmamaları gerekmektedir…

Susturulan, sindirilen bir toplum yaratma hevesi içinde olanlar, aşırı sessizlikten bunalırlar…

Bunalan insan istikrarlı karar veremez, hem kendisini hem de toplumunu uçuruma sürükler. Umarım bizler bunalan ve susturanlardan olmayız…

Tweet