Türkiye, kaç gündür hararetli tartışmaların odağında, bir yandan Kürt Açılımını konuşurken, bir yandan da PKK Lideri Abdullah Öcalan’ın yol haritasına kilitlenmişti… Hafta başı Pazartesi günü İçişleri Bakanı Beşir Atalay, açılımla ilgili basın toplantısı düzenleyerek açılımın içini dolduracaktı… Merakla beklenen toplantı yapıldı.  Sayın Atalay bazı siyasi partiler, sivil toplum kuruluşları ve tek tek şahıslarla yaptığı görüşmeleri özetleyerek bildiğimizin ötesinde herhangi bir şey söylemeden toplantıyı bitirdi.  Hemen ertesi gün yarış yaparcasına, DTP’de Apo’nun yol haritasını açıklayacağını belirtmiş ve bir milyonun üzerinde bir kalabalığın katılacağını hesap ederek Diyarbakır’da bir miting düzenlemişti…
Gerek açılım açıklamaları ve gerekse yol haritası, barış mitingleri halkın arzu ettiği  ve beklediği düzeyde olmamıştır…
Ortada bir durum var.
Hükümet PKK Lideri Abdullah Öcalan’ı muhatap almayacağını söylemiş olsa da, Öcalan’ın yol haritası açıklaması öncesinde şekil alan hükümetin, Öcalan’ı ciddiye aldığı ve ondan önce davranarak açıklama ve açılımlar yapmaya kalkıştığı görülmektedir…
Yol haritası ve Kürt açılımına kilitlenen Türkiye’nin, ne olacak beklentisi devam ederken, belirsizlikler tartışılmaktayken, bir anda gündem değişti ve Türkiye ile Ermenistan arasında imzalanan protokoller gündeme bomba gibi düştü…
13 Mayıs 2009 tarihinde Azerbaycan Milli Meclisinde bir konuşma yapan Başbakan Sayın Recep Tayyip Erdoğan: “Dağlık Karabağ işgali sona ermeden diplomatik ilişki kurulamaz” demiş olsa da, bugün ortaya çıkan manzara bunun tam tersi bir görünüm sergilemektedir…
Ermenistan ile Türkiye arasında imzalanan Protokol basına yansıyınca işler Arap saçına döndü… Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun ilk açıklaması ile belge ortaya çıktıktan sonraki durum birbiriyle hiç benzerlik içermemektedir… En çarpıcı açıklamayı ise Ermenistan Cumhurbaşkanı Serj Sarkisyan yaparak, “hiçbir ön şart olmaksızın imzalanmış bir protokoldür. Karabağ meselesi anlaşmamızın içersinde yer almamaktadır. Soykırım’da bir alt komisyon tarafından incelenerek belirlenecektir” demiştir…
Gel de çık çıkabilirsen işin içinden…
Normalde kapının açılmasına muhtaç olan Ermenistan, taviz alarak  kapı açtırıyor. Bizde kuzu kuzu buna evet diyoruz…
Ermenistan halkı her türlü tavizi koparmalarına rağmen mutlu değiller. Aşırı Milliyetçi Muhalefet partileri kaç gündür iktidarı, Sarkisyan’ı istifaya davet ederken, kapının bu şartlarda açılmaması gerektiğini savunmaktadırlar… 
Ermeni Muhalefeti, Sarkisyan’ın, Karabağı vereceğini, 1915 soykırım iddiasından vazgeçeceğini ileri sürerek köşeye sıkıştırmaya çalışıyorlar… Aslında Ermeni muhalefet partilerinin tepkisi de bir oyundan ibarettir. İstemez sol cebime koy uyanıklığını yapıyorlar, bizde yutarak izliyoruz…
Türkiye’de ise durum daha farklı, Ortada çok önceden imzalanmış bir Protokol var. Ve Bu protokolde Türkiye ve Azerbaycan’ın olmazsa olmazı Karabağ yok… Soykırım iddialarından vazgeçmiş bir Ermenistan da yok ve daha da önemlisi, Türkiye’den toprak talebinden vazgeçmiş bir Ermenistan da maalesef ki yok gözüküyor…
Kim bilir, belkide Kürt Açılımı’da, Ermeni meselesi gibi belli bir protokole bağlanmış, imzalanmış ve sonrasında tartışmaya, insanların gazını almaya sunulmuştur… 
Nerede, nezaman, neyin olacağını maalesef ki bilmiyoruz…
Gündemi takip etmek zor olduğu kadar, sıkıcıda gelmeye başladı. Her saniye yeni bir gündem. Her gün yeni bir açılım,  her yıl tükenen Türkiye…

Tweet