Okçularda meydana gelen depremin acısı tüm yurdu hüzne boğdu. Evleri yıkılan, yakınları ölen ailelerin feryatları yüreklerimizi parçaladı…
    Dün gazeteleri tararken Keko’nun yaptığı hareketin çevrede bulunan herkesi gözyaşlarına boğduğu haberini okuduğumda, bende gözyaşlarımı tutamamıştım…
    Keko’nun yerinde benimde çocuğum olabilirdi…
    Annesini ve kardeşini kaybeden 6 yaşlarındaki Keko Çiçek, onların öldüğünü öğrendiğinde evlerinin enkazında onları aramaya çalışmış…
    Çevredeki kurtarma ekiplerinin zorla enkazdan indirdiği Keko’nun, gözyaşları, çevrede bulunan herkesi acılara boğmuştur…
    Elazığ’ı vuran deprem, Ülkemizin tamamını vurmuştur…
    Oradaki feryatlar hepimizin ortak feryadı olmuştur…
    Keko’nun anne ve kardeş acısı bizimde acımız olmuştur…
    Ahhhbe Keko, anlıyorum seni…
    Yanında olup gözyaşlarını silmek isterdim.
    Başını okşayıp sana teselli vermek isterdim.
    Kerpiç evlerde yaşamaya mahkûm oluşunu sorgulamak isterdim…
    Ahhhbe Keko, anlıyorum seni…
    Ateşin düştüğü yeri yaktığını en iyi sen bilirsin,
    Gölcük ve Erzincanda’ki Keko’lar halen ağlıyorlar…
    Öksüz kalanlar halen öksüzler…
    Evleri, işleri, eski düzenleri yok artık…
    Canları ya toprak altında, ya da bilmedikleri bir yerde…
    Helal olsun be Keko, ağlattın bizleri… Acını inan bizlerde yüreklerimizde hissediyoruz. Ama elimizden bir şey gelmiyor işte… Belki sana ve senin gibi Keko’lara maddi yardım yapabiliriz… Oda belki… Aslına bakarsan hepimiz deprem mağduruyuz be Keko… Sizler evinizin enkazı altında kaldınız, bizler ülke enkazının…
    Ama olsun yinede et tırnaktan, gönül yardan, can bedenden ayrılmaz… Biz senin acılarını inanan yüreğimiz de hissediyoruz…
    Kekom, yazdıklarımı senin okumanı istemiyorum, ama okuması gerekenlerin ders almasını inan çok istiyorum…
    Ölümü hatırlamalılar be Kekom, insan olduklarını unutmamalı, anaları, babaları, kardeşleri senin gibi ağlatmamalılar be Kekom…
    Herif adammışın be Keko…    
   

Tweet