Hani demiştiniz; bu foterliler,
Olmazsa düzeler işimiz bizim.
Foterliler köçtü hep kaldık yaya,
Ermedi kemale yaşımız bizim.

      Ağsakal gelende kan bağışlardık,
     Sözü doğru derdi can bağışlardık,
     Sonra beyenmeyip daldan taşlardık,
     Hayıf heç işlemir başımız bizim.
Hele deyirik ki baş olmalıyık,
Dişimiz yoksa da diş olmalıyık,
Baharı neyliyek kış olmalıyık,
Aydınlık olmayır düşümüz bizim.
    Komşuda olana kıskanç bakarık,
    Elde olan vardan tezde bıkarık,
    Mecal olsa mozalan tek sokarık,
    Özümüze ağır daşımız bizim.
Şapkasını öne koyup düşünmek,
İsteyen yok, niyetimiz taşınmak,
El elinde fehle olup kaşınmak,
Nökerliye heyran kişimiz bizim.
    İndi artık doğan da yok soy kesik,
    Planlama yıhdı bizi boy kesik,
    Tarla, ekin olmayınca köy kesik,
    Bir baba etmedik beşimiz bizim.
Gonu gomşu yığışardık, gülerdik,
Çay başında bir araya gelerdik,
Ac komşuyla çörehleri bölerdik,
Pişmez oldu gardaş aşımız bizim.
    Aklımız çok isteyene paylarıh,
    Beyden, handan gelme asil soylarıh,
    Üreyimiz usta, lakin toylarıh,
    Emircan galmıyıp huşumuz bizim.
        30.4.2017   Emir ŞIKTAŞ

Tweet