Soruşup demez ki  harda galmısan,
Elacın kesilip darda galmısan,
Özgelernen naçar derde galmısan,
De niye meni sen çöle salıpsan?
Sonra deme şair tez gocalıpsan.

Üreyh özümündü demeyhnen olmur,
Mehebbet uzağ dur demeyhnen ölmür,
Yazığ, yaman canım üzsüzdü, solmur,
Dur görüm ay gözel ağlım alıpsan,
Sorup deme şair tez gocalıpsan.

Ceylan’san, maral’san, ahu’san, nesen?
Nergiz mi, menekşe, sümbül’sen, süsen?
Kerem’i yandıran Aslı’dı bilsen,
Gene bulut kimi yaman dolupsan,
Birde deme şair tez gocalıpsan.

Her üreyhde dua, min bir dilek var,
Üreyhden demezse nece bilek var,
Seven üreyh temiz, kalbde melek var,
Sevginin oduna  kimi salıpsan?
 Eşi, deme şair tez gocalıpsan.                                                                                                                                                                                                                                                                                            Saçım ağarıpdı bu yaşdan değil,
Yaddan çıxıan olar, bu başdan değil,
On ilaç içirem, illaçdan değil,
Cavan bele olar indi bulupsan,
Baxıp deme şair tez gocalıpsan.

Yazannar yazıplar biz oyunçuyuğ,
Sakgal ağdı amma bizde unçuyuğ,
Giden gayıtmıyıp, biz sonunçuyuğ,
Altmış yaşı geçdin tamam olupsan,
Bes ay kişi deme tez gocalıpsan.

Dişimde galmıyıp neyniyim axı,
Belime çekiller deriden yaxı,
Şeker’nen, parkinson keser iflaxı,
De Emircan, kişi kimi durupsan,
Yazıx deme şair tez gocalıpsan.
27.7.2022 Emir Şıktaş

Tweet